Άλλο κοινωνική και άλλο πονηρή πολιτική. Πλησιάζουμε σε εκλογές και πολλά θα μπορούσαν να πάνε λάθος. Κάποια πήγαν, άλλα τα γλυτώσαμε. Απλώσαμε δίχτυ προστασίας σε «ευάλωτους» εκατομμυριούχους, την ώρα που συλλαμβάνουμε εργαζομένους που δεν είχαν πού να αφήσουν τα παιδιά. Μήπως ζηλεύουμε την Τουρκία του Ερντογάν που δεν ακούει κανέναν; Ευτυχώς η Βουλή έκλεισε τις εργασίες της και για την ώρα γλυτώσαμε τα χειρότερα. Θα τα βρούμε μπροστά μας όταν επιστρέψουν οι βουλευτές λίγο πριν τις διακοπές τους.

Άφησαν για μετά τις εκλογές τις αλλαγές στη νομοθεσία για τις εκποιήσεις και ίσως τότε να μάθουμε αν αυτά που προωθούνται θα τινάξουν στον αέρα τις τράπεζες. Δεν ήταν μόνο το Υπουργείο Οικονομικών και η Κεντρική Τράπεζα που προειδοποιούσαν, αλλά και εκθέσεις από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) και αξιωματούχοι σε Βρυξέλλες και Φρανκφούρτη. Με άλλα λόγια, το ευρώ θα εξακολουθεί να είναι στην τσέπη μας και η λίρα για την ώρα μένει στον τρόπο που υπολογίζουν ακόμη τις μεγάλες τους αγορές ορισμένοι συμπολίτες μας, συνήθως κάποιας ηλικίας. Τι γίνεται όμως με τη λίρα, τα σελίνια αλλά και τα γρόσια και τις μπακίρες που κόλλησαν στο μυαλό των πολιτευτών μας;

Το ότι σχεδόν σύσσωμη η Βουλή ψήφισε το πάγωμα για τις εκποιήσεις περιουσίας μεγαλογαιοκτημόνων, εκατομμυριούχων και όσων διαμένουν σε σπίτια πολυτελείας, δεν είναι κοινωνική πολιτική, είναι εκλογική παρενέργεια. Δηλαδή τι άλλο είναι το πάγωμα των εκποιήσεων μέχρι τα τέλη Ιουλίου για πρώτη κατοικία αξίας μέχρι 500 χιλ. ευρώ, για τη μικρή επαγγελματική στέγη που δεν υπερβαίνει τα 2 εκατ. ευρώ και για αγροτεμάχια αξίας μέχρι 250 χιλ. ευρώ; Σίγουρα δεν πρόκειται για ευάλωτους, αλλά για ψηφοφόρους με καλή πρόσβαση στο πολιτικό σύστημα της χώρας. Είναι ωσάν να έχουμε εγκλωβιστεί στη δεκαετία του ’30 και του ’40, που τότε οι Άγγλοι διοικητές έπαιρναν μέτρα για να σταματήσουν εκποιήσεις σε τεράστιες περιουσίες για δάνεια σε γρόσια και μπακίρες και τα προσαρμόζουμε στους εκατομμυριούχους απογόνους τους. Την ίδια ώρα, δεν είναι όλοι το ίδιο τυχεροί ή δεν είναι το ίδιο ευαίσθητο το πολιτικό σύστημα με όλους.

Η πρόσφατη είδηση για εγκατάλειψη εφτάχρονου στο σπίτι από τη μητέρα που έπρεπε να εργαστεί έπαψε να μας σοκάρει. Αυτές οι ειδήσεις περνάνε πλέον στα ψιλά και όπως μου ομολόγησε μια φίλη, είναι θέμα χρόνου πότε θα συμβεί και στην ίδια και σε πολλούς γονείς που γνωρίζει. Το ότι οι γονείς εγκαταλείπουν τα παιδιά για να εργαστούν πρόκειται για συνέπεια της πανδημίας αλλά δεν είδα να γίνεται σημείο αντιπαράθεσης στη Βουλή. Για να είμαι ειλικρινής δεν το είδα ακόμη στις προεκλογικές θέσεις των κομμάτων. Φοβούνται πως αν το αγγίξουν μπορεί να θιχτούν οι συνδικαλιστές και τα κεκτημένα; Πως οι λύσεις μπορεί να περιέχουν αλλαγές και εκσυγχρονισμό ή μήπως ότι μπορεί να αναγκαστούν να προσλάβουν μερικούς από τους χιλιάδες νέους άνεργους εκπαιδευτικούς για να λύσουν το πρόβλημα; Αν δεν λυθεί τώρα το πρόβλημα με τη φύλαξη των παιδιών που έχει γιγαντωθεί με την πανδημία, πότε περιμένουν ότι θα το λύσουν; Όταν εμβολιαστούν οι παππούδες και οι γιαγιάδες για να επιστρέψουν πίσω στα καθήκοντά τους;

Το ότι αυτή η χώρα εξαντλεί την κοινωνική της ευαισθησία σε ανθρώπους που δεν είναι ευάλωτοι, ενώ αντιδρά υποτονικά ή καθόλου για ομάδες που πραγματικά έχουν ανάγκη, δεν είναι άσχετο με το ότι εξαντλεί την ευαισθησία της κτυπώντας τους ισολογισμούς των τραπεζών. Γονείς που δεν μπορούν να συνδυάσουν την επαγγελματική ζωή με την οικογένεια στερούν από τα παιδιά τους την ευκαιρία για μια ποιοτικότερη ζωή, στερείται η κοινωνία από τη δική τους συνεισφορά και η οικονομία από τον πλούτο που μπορεί να παράγουν μέσα από εργασία τους. Τράπεζες που δεν μπορούν να εκποιήσουν περιουσίες μεγαλογαιοκτημόνων και εκατομμυριούχων που δεν πληρώνουν τα δάνειά τους για χρόνια είναι καταδικασμένες να χρεώνουν υψηλά επιτόκια για να καλύψουν τις ζημιές και να αναζητούν μόνιμα κεφάλαια και επενδυτές. Κράτος που δεν μπορεί να το καταλάβει αυτό, δεν είναι κράτος της ευρωζώνης αλλά κράτος της Μέσης Ανατολής, που λειτουργεί με τη λίρα του, δανείζεται σε διψήφια ποσοστά και οι πολίτες βρίσκουν επιτόκιο μόνο σε ξένο νόμισμα. Η Τουρκία του Ερντογάν, για παράδειγμα…

Πηγή: https://politis.com.cy/apopseis/oi-pronomioychoi-oi-eyalotoi-kai-oi-trapezes/